จำนวนการร้องเรียนของนักเรียนเกี่ยวกับหลักสูตรของมหาวิทยาลัยในอังกฤษและเวลส์พุ่งสูงสุดเป็นประวัติการณ์ติดต่อกันเป็นปีที่ 4 ในปี 2565

สำนักงานผู้ตัดสินอิสระ (OIA) ได้รับเรื่องร้องเรียน 2,850 เรื่อง มากกว่าปี 2564 ถึง 3% และได้รับเงินชดเชย 1,050,114 ปอนด์

มีนักเรียนประมาณ 2.5 ล้านคนในอังกฤษและเวลส์ และมหาวิทยาลัยในสหราชอาณาจักรกล่าวว่าส่วนใหญ่มีประสบการณ์เชิงบวก

น้อยกว่าหนึ่งในสี่ของการร้องเรียนที่เกี่ยวข้องกับโรคระบาดในปี 2565

เมื่อเทียบกับมากกว่าหนึ่งในสามของผู้ที่ได้รับในปี 2564 แม้ว่าโควิดจะยังคงส่งผลกระทบ

จำนวนการร้องเรียนของนักเรียนเกี่ยวกับการอุทธรณ์ผลการเรียน รวมถึงเกรด คิดเป็น 38% ของทั้งหมด เพิ่มขึ้นจาก 29% ในปี 2021

การเพิ่มขึ้นเกิดขึ้นหลังจากมหาวิทยาลัยยุตินโยบายที่ปกป้องเกรดของนักเรียนจากการหยุดชะงักของโควิด

นโยบาย “ไม่มีความเสียหาย” หรือ “ตาข่ายนิรภัย” ที่นำมาใช้ในปี 2020-21 มักจะหมายความว่าเกรดของนักเรียนขึ้นอยู่กับผลการเรียนจนกระทั่งเกิดโรคระบาด

มีการอุทธรณ์น้อยลงในขณะที่ดำเนินการตามรายงานของ OIA แต่หลายสถาบันก็ยุติในปี 2564-2565

การร้องเรียนเกี่ยวกับปัญหาการบริการ เช่น การสอน ก็คิดเป็น 38% เช่นกัน แม้ว่าตัวเลขนี้จะลดลงจาก 45% ในปี 2564

‘มันน่าผิดหวังที่จะโยนเงินจำนวนมากออกไป’

Lydia Pennell วัย 22 ปี ออกจาก Manchester Metropolitan University หลังจากปีแรกของหลักสูตรการออกแบบแฟชั่น ซึ่งเธอเริ่มเรียนในเดือนกันยายน 2020

เธอบอกกับบีบีซีว่าการสอนส่วนใหญ่ออนไลน์ ดังนั้นเธอจึงพลาดการใช้สิ่งอำนวยความสะดวกตามเวลา

“ฉันไม่ได้ทำเสื้อผ้าสักชิ้นในช่วงปีแรก ฉันไม่รู้วิธีเย็บหรือวิธีใช้เครื่องจักรใดๆ ในมหาวิทยาลัย” เธอกล่าว

ในเวิร์คช็อปออนไลน์แห่งหนึ่ง เธอกล่าวว่านักเรียนถูกขอให้ใช้ขวดไวน์แทนหุ่น และแต่งกายโดยใช้กระดาษและกระดาษกาวแทนผ้า

น.ส.เพนเนลได้ร้องเรียนไปยัง OIA เมื่อปีที่แล้วได้ร้องเรียนไปยังมหาวิทยาลัยแล้ว ไม่มีการร้องเรียนใดๆ

เธอบอกว่าเธอผิดหวังเกี่ยวกับโอกาสที่จะได้เงินค่าเล่าเรียนคืนในปีนั้น

“มันน่าผิดหวังที่ต้องทุ่มเงินจำนวนมากเพื่อผลลัพธ์ที่ไม่มีอยู่จริง” เธอกล่าว

มหาวิทยาลัยแมนเชสเตอร์ เมโทรโพลิแทน กล่าวว่า การเรียนการสอนเกิดขึ้นทางออนไลน์ตลอดการปิดเมืองทั่วประเทศ และเปิดสอนแบบตัวต่อตัวเมื่อไม่มีข้อจำกัด

โฆษกกล่าวว่า ได้จัดเตรียม “การสนับสนุนเชิงปฏิบัติที่หลากหลายสำหรับนักศึกษาในการทำงานจากที่บ้าน” ซึ่งรวมถึงจักรเย็บผ้าสำหรับนักศึกษาแฟชั่นชั้นปีที่ 2 และ 3 ตลอดจน “หุ่นจำลองขนาดเล็ก”

Miss Pennell เป็นหนึ่งในนักเรียนที่เรียกร้องค่าชดเชยจากมหาวิทยาลัยผ่านการเรียกร้องของกลุ่มนักเรียนจากการหยุดชะงักของการศึกษาในช่วงโควิด

Ryan Dunleavy จาก Harcus Parker หนึ่งในสำนักงานกฎหมายที่เป็นตัวแทนของพวกเขากล่าวว่า “ตอนนี้บางคนออกจากมหาวิทยาลัยแล้ว รู้สึกผิดหวังอย่างมากเกี่ยวกับบริการที่ได้รับต่ำกว่ามาตรฐาน ซึ่งไม่ได้สะท้อนถึงสิ่งที่พวกเขาสัญญาไว้จากมหาวิทยาลัยเลย

• การตรวจสอบการคลอดบุตรของ Ockenden: ขอร้องให้ผู้ปกครองติดต่อมากขึ้น
• การศึกษากล่าวว่าสมองของวัยรุ่นแก่เร็วขึ้นในช่วงปีแรกของการระบาดใหญ่ และความเครียดอาจเป็นตัวการ

“คนที่ยังเรียนอยู่ในมหาวิทยาลัยมักจะติติงเราว่าการเรียนการสอนของพวกเขายังไม่ได้มาตรฐานตามที่สัญญาไว้”

หนึ่งในสี่ของการร้องเรียนต่อ OIA ในปี 2565 จัดอยู่ในประเภท “ชอบธรรม” หรือ “ชอบธรรมเพียงบางส่วน” หรือได้รับการตัดสินให้เข้าข้างนักเรียน

กลุ่มนักเรียนมากกว่า 400 คนได้รับเงินชดเชย 640,000 ปอนด์

---

ติดตามเนื้อหาดีๆ น่าอ่านได้ที่ buttonpom.com อัพเดตทุกสัปดาห์